Pragnienie wolności
Lata od lat orzeł biały nad pięknej ziemi
obliczem,
Choć dumny to od lat smutny bo ziemi tej
jest dziedzicem,
Dziedzicem jest a od dekad ziemia w
kajdanach spętana,
Potrzeba jej siły swych synów, uwolnić nie
umie się sama
Lasy ogląda i rzeki, jeziora w wierszach
sławione,
Łąki, kobiety i kwiaty, zapachy ich wiatrem
niesione,
Rodaków swych widzi dumnych, karmionych
wilczycy mlekiem,
Nadzieje ma w piersi bo każdy, pół wilkiem
jest, pół człowiekiem,
Lata od lat orzeł biały, lecz lot ten nie
jest wysoki,
Ziemię on widzi lecz nieba coś mu
przesłania widoki,
Czuje, że orzeł inny czarnymi skrzydłami
swymi,
Latając nad nim bez przerwy trzyma go
blisko ziemi,
Choć niebo czarnymi skrzydłami siła wielka
przesłania,
Miłość do lotu wolnego jest nie do
powstrzymania,
I widzi pomiędzy piórami chmury i słońca
promienie,
I czuje już zapach wolności, a serce do
walki się grzeje
I krzyk z piersi kieruje na lasy do synów
tej ziemi
Chce by jak on nareszcie i chmury i słońce
widzieli
Odwrotnie niż wilkołaki, zbudzeni słońca
promieniem
Wyjdą pół ludzie pół wilki, przestaną być
lasów cieniem
I zewrą się w walce śmiertelnej szpony orła
i glapy,
Pół wilki pół ludzie na ziemi uwolnią z
kajdan swe łapy,
I wespół ruszą do walki z orłem prawilków
dzieci,
Choć krwi popłynie rzeka, nad Polską znów
słońce zaświeci.
Komentarze (6)
Wiersz na pewno patriotyczny.Inny niż
wszystkie,wyjątkowy.Pozdrawiam.
Bardzo patriotyczny wiersz , fajny
ciekawe pozdrawiam
dziękuję bardzo moje drogie Panie :). Również
pozdrawiam
Ciekawy patriotyczny wiersz. Serdecznosci.
Też mam taką nadzieję
Pozdrawiam :)