Prawo losu

Nie zdobisz już mojego skromnego życia,
wypadło oczko z pierścionka ślubnego.
Zapodział się klejnocik z naszyjnika,
brak blasku na palcu koloru amarantowego.

Posmutniały pejzaże bez Twoich spojrzeń,
tylko dawne niebo i ziemia pod stopami.
Z dnia na dzień smutniej coraz gorzej,
sto pytań i odpowiedzi z porównaniami.

Już nie śpiewa skowronek piosenki naszej,
zabrałeś dżwięk jego podniebnego głosu.
Prawo własności nie jest dane na zawsze,
zamknięte akta w wieczystej księdze losu.

autor

Tenia

Napisany: 2014-10-23 Dodano: 2014-10-23 09:58:54

Ten wiersz przeczytano 852 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie