Prośba

Nie potrafię powiedzieć ile życie jest warte,
Pomóż mi odkryć tą ostatnią kartę.
Nie chcesz...
Odwracasz się do mnie plecami.
Czuję, zaczynam niknąć gdzieś w otchłani.
Tyle wspomnień, tyle starań na marne
Teraz zaczyna się piekło koszmarne.
Możesz mi pomóc tylko w jeden sposób,
Daj mi umrzeć..
Tutaj i we wspomnieniach innych osób...
Nareszcie kończy się długa droga
Zamykam oczy, wokół cisza błoga...

autor

niunia_gdynia

Dodano: 2005-03-09 18:21:55

Ten wiersz przeczytano 345 razy

Oddanych głosów: 6

Klimat Pesymistyczny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie