Proza życia
Nie wiedzieć czemu często się smucę
i łzą zalewa się oko
pod nosem smutną melodię nucę
w sercu kłuje głęboko
To proza życia tak mnie przytłacza
dając świadectwo podłości
i ledwie spojrzę w widnokrąg świata
a duszę oddaję nicości
grudzień 2008
autor
The invisible
Dodano: 2012-07-13 00:23:42
Ten wiersz przeczytano 1865 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Piękny,mam nadzieję,że już miniony smutek:)Pozdrawiam
serdecznie+++
Bardzo smutny i przejmujący wiersz... ale każdy czasem
wpada w taki nastrój... Prawdziwy i szczery w swym
wyrazie, przemawia do mnie...
Witaj.
Powiało smutkiem, ale takie bywa życie.
Piękny, piękny, przeeeepiękny!
Bardzo serdecznie pozdrawiam.
Pięknie napisany wiersz. Życie już takie jest raz
lepsze raz gorsze.
melancholia i prawdziwa proza zycia
słowa sa zbyteczne
trochę smutkiem powiało ale popatrz z innej strony
życie nie zawsze jest smutne wiersz podoba mi się :))
pozdrawiam serdecznie:)
Melancholijnie i troche smutne, ale życie nigdy nie
jest do końca szczęśliwe. Pozdrawiam :)
ooo... ale nastroje, z takich to trzeba jak
najszybciej się otrząsnąć...
To jest ta część życia od momentu, kiedy kończy się
jego liryka.
Witaj / samo życie i to nas nie omija, dobry wiersz.
Pozdrawiam
Smutny, bardzo realny, ale czyta się przyjemnie, bo
jest rytmiczny :). Codzienność, zwłaszcza niezbyt
przyjemna i wesoła, przytłacza.
Ładny wiersz, szczególnie podoba mi się zakończenie.
Smutny wiersz. Jednak wyraża wszystko co może czuć
człowiek w różnych stanach swojej duszy.