Przebudzenie

Nadchodził świt, kiedy wreszcie z ulgą się obudziła.
Niebo na wschodzie zaczynało jaśnieć, tylko gwiazdy w milczącej ciszy nadal trzymały straż. W samotności przemierzała skwery swojej pamięci, z sercem przepełnionym żalem, niczym pusty kosz obfitości.

Zastanawiała się, co przyniesie jeszcze jej los, jak zdoła przetrwać bez bólu i rozczarowań dalsze lata, jakich już wiele przeżyła w swojej ziemskiej wędrówce.

Już od jakiegoś czasu dystans między nimi zwiększał się, niczym rozlewająca się coraz szerzej plama, by w końcu ich związek złamał się jak sucha gałąź, z kruchym pęknięciem na pożółkłej odnodze.
Zostały dwa serca zamknięte na hermetyczne zamki, dopięte kłódkami obojętności.

Oczy piekły ją od napierających łez,
a gardło ścisnęło się tak mocno, że nie była w stanie wydobyć z siebie głosu, tylko bolesny jęk, dźwięk pochodzący z głębi duszy.
Jak mogła wyrazić głębię swojej miłości, jak
miałaby opisać rozpacz po jej utracie.

To brak zaufania stał się kroplą, która przepełniła czarę goryczy. Ogarnął ją żal i nostalgia, a przyszłość wydawała się mroczna i niepewna. Oczy stały się odzwierciadleniem, smutne spojrzenie
niczym zachmurzone niebo, a serce drganiem
pajęczej sieci.

Gdy odsunęła zasłonę w oknie, miliony drobinek kurzu uwolnionych nagle ze swoich kryjówek zawirowało w powietrzu, tańcząc w promieniach słońca.
Błysnęły ramy obrazów, plamy światła zamigotały po ścianie, po czym przesunęły się w stronę wyjścia.
Zabłąkany promień dotknął jasnoniebieski wazon stojący na półce…
Życie toczyło się dalej.

Tessa50

Nie pamiętamy dni, pamiętamy chwile. Wartość
życia tkwi we wspomnieniach, które ulatują.
Cesare Parese


https://www.youtube.com/watch?v=yHMVfWdv_e8 -

autor

Tessa50

Napisany: 2024-03-13 Dodano: 2024-04-10 11:58:07

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie