Przemijanie
Więdnę jak róża
w jesieni chłodzie
w pustkę samotności
cichutko odchodzę
Szukam schronienia
w cieple czyjejś dłoni
jak pożółkły liść
wiatrem niesiony
Przemijam jak burza
deszczem zroszona
czekam na miłość
w twoich ramionach
autor
graynano
Dodano: 2016-04-19 13:35:26
Ten wiersz przeczytano 1226 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
ładnie:)
Pozwól być tajemnicą
nocą gwiaździstą marzeniem
księżycem i słońcem co grzeje
pozwól mi być dla ciebie... wszystkim.
Ładnie, melancholijnie...
pozdrawiam
bywa
że oczekiwanie się dłuży
jak padający deszcz podczas
opisanej burzy...
+ Pozdrawiam
milosc wazna rzecz pozdrawiam
Ładnie! Pozdrawiam serdecznie:))
Ładnie z nutką melancholii Pozdrawiam :))
piękne przemijanie, zwłaszcza w wtulona w kochające
ramiona,,pozdrawiam :)
Zgadzam się z bielką
Ładna melancholia Grażynko
Pozdrawiam:)
Zgadzam się z bielką
Ładna melancholia Grażynko
Pozdrawiam:)
Melancholijnie... :)
Aż pachnie tym przemijaniem, tak to subtelnie zostało
ujęte...pozdrawiam serdecznie
Melancholia, ładnie :)
Wszystko przemija razem z kwiatami, Waldi tak cudny
komentarz napisał, więc głowa do góry:)
pozdrawiam:)
Piękna melancholia. Puenta optymistyczna. Pozdrawiam.