Przepraszam Cię, Panie

Znów grzech ciężki, Panie, splamił moją duszę,
czuję się z tym fatalnie - przyznać to muszę.
A zatem pragnę pojednać się z Tobą
i być w łasce uświęcającej przemienioną osobą.
Nic mi się w życiu, Boże, nie udaje,
bo z Tobą w bliskiej relacji nie przestaję.
Smutek i gorycz targają moje wnętrze,
bez Ciebie, Panie, żyje mi się ciężej.
Chcę rzucić się zatem w Twoje ramiona,
pełna ufności i wiary, że zło we mnie pokonasz,
że znów zakwitną we mnie Twe ogrody,
a moją duszę napełni Twoja słodycz.
Przepraszam Cię bardzo za me przewinienia,
tak bardzo potrzeba mi Twego przebaczenia.
Już wkrótce klęknę znów w konfesjonale
i wyznam swoje grzechy ze smutkiem i żalem.
Tymczasem, Panie, miej mnie w swej opiece,
nie pozwól Twemu dziecku cierpieć już więcej.
Ty wiesz, że bardzo Cię kocham i potrzebuję,
i zmienić się na lepsze Tobie obiecuję.

autor

Agnieszka Podkowa

Napisany: 2023-01-13 Dodano: 2023-01-13 04:55:56

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie