Przestroga przed spadkiem

Po przeczytani wczoraj wiersz,,Spadek" Art 123 nakłoniła mnie do napisania tego oto wiersza

Sporo dzieci matka miała,
wcześniej męża pochowała.
Nie ma żalić się nikomu
bo została sama w domu.

Przyszedł czas jednak, kiedy synowie
zaczęli matce zawracać w głowie,
że sama sobie rady tu nie da
i niechaj wszystko najlepiej sprzeda.

I posłuchała biedna matczysko
w niedługim czasie sprzedała wszystko.
Jak taki pieniądz u niej poczuli
zaczęli tulić się do matuli.

Weźmiemy matko cię dziś do siebie
i będziesz miała u nas jak w niebie.
W oczy patrzyli, mówili mile
po co ci matko pieniędzy tyle.

Każdy od razu chciał brać do siebie,
u nas nie będziesz tylko o chlebie.
To, że już stare matczysko była
więc swoim dzieciom wnet uwierzyła.

Zawsze tak bywa, dobre matczysko
zaczęła dzielić między nich wszystko,
że atmosfera wciąż była miła
nic se na przyszłość nie zostawiła.

A gdy pieniądze wszystkie rozdała
swoją wędrówkę rozpoczynała.
Żadne z radością dziś jej nie wita
nawet o zdrowie jej nie zapyta.

Każdy ją z domu teraz wypycha
czemu ta stara jeszcze nie zdycha.
Co się tym dzieciom kochanym stało?
Czyżby im dała jeszcze za mało?

Nie ma już miejsca u córki syna
męczy się tylko ta starowina.
Zaczęła płakać rzewnymi łzami,
dzisiaj jej miejsce tylko za drzwiami.

Zaczęła babcia już swoje męki
wystaje tylko różaniec z ręki.
Przez to, że dzieci swoje kochała
sama na bruku biedna skonała.

Ja jako listonosz wiejski który przepracował 30 lat w tym zawodzie mam na ten temat wiedzę doskonałą.

autor

Jan Dmochowski

Napisany: 2014-02-19 Dodano: 2014-02-22 10:28:59

Ten wiersz przeczytano 1293 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie