Przestrzeń niemożliwego
Krainy z własnymi kosmosami rodzą
gwiazdy
neutralność to kłamstwa
czy bajki uszanowane za stałość
szara droga wołająca
rozdziela się długo w raj i piekło
dziwne znające to co nieprzyśnione
do nieba wyślę płatki róż
złapiesz je przy mnie bo ode mnie
to wycinki rzeczywistości
a poza nieznane i na złe gotowość
autor
Damahiel
Dodano: 2017-05-12 10:33:41
Ten wiersz przeczytano 1421 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (47)
:)
Miłego dnia.
Ciekawy, ładny wiersz.
Miłego dnia Damahielu życzę.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję!!:)
Już czytałam, już u Ciebie byłam i punkcik
zostawiłam:)
życie
to nasz pobyt na ziemi, to przerwa
w podróży ,z nie wiadomo skąd
do nie wiadomo gdzie
Bardzo filozoficznie ale sensownie
Jesteśmy cząstką kosmosu
Pozdrawiam serdecznie :)
zatrzymuje, zmusza do przemyśleń,,pozdrawiam :)
bardzo ciekawe pozdrawiam
Do przemyślenia zabieram...
+ Pozdrawiam
Ciekawie z nadzieją :)
Witaj,
dziękuję za pamięć.
Jedyne realne to te płatki róż?
Miłego wieczoru w realu.
Serdecznie pozdrawiam.
Każdy z nas jest takim swoistym mikrokosmosem,
fajnie gdy ktoś miast siekierek
płatki kwiatów nam wysyła:)
Serdeczności przesyłam :)
Bardzo refleksyjny wiersz, zatrzymuje.
Pozdrawiam, dobrego dnia.:)
Ciekawy...
Promiennego popołudnia Damahiel:)
człowiek tu na ziemi to mała drobinka w wszechswiecie
masz filozoficzne podejście i cięzko Cię skomentować
co masz na myśli pisząc wiersze
ciekawie nietuzinkowe są Twoje wiersze ...a w tej
przestrzeni człowiek...
pozdrawiam
i zawirowało- uśmiech.