Przez pomylone okna

przychodziłeś po kryjomu
kiedy księżyc
srebrzył ciało w bladych nutach
nocnej ciszy
przynosiłeś sierpniość marzeń
i rumiane
słowa. myśląc że już śpi i
cię nie słyszy

udawała że nic nie wie
by nie płoszyć
ich muzyki brzmiała etną
w moc poruszeń
a gdy rano się budziła
to na rzęsie
ślad zostawał jakby diament
jej okruszek

barw tysiąca jednej nocy.
tęskniąc skrycie
znów czekała do kolejnej
wam północy
nie przyszedłeś tamtym razem
wciąż ma żale(m)
od tej pory gdy zasypia
wilgne oczy

autor

Rozalia3

Napisany: 2022-07-13 Dodano: 2022-07-13 05:31:16

Ten wiersz przeczytano 1964 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie