Przy zmiyrku
wiersz gwarowy
Przy zmiyrku
Przy zmiyrku zywota
cłek pełen pokory,
juz go nik nie góni,
nie płace,nie woło,
ino cichość sie
po polanak niesie,
abo skowronecek
we smreckak zawoło.
Ino tu w upłazie
nic sie nie podziało
skorusy,borówki
i nietot polana
i ciepłe słonecko
i ta cichość błogo
i przy zmiyrku zycio
do nieba wzdychania.
Wonieje zywica
i sumiom potocki
i grań hańta ostatnio,
bliziućko juz nieba,
ino coby nos teroz
nie zwiedła pokusa
i zamiast sie styrmać
jaz ku samej grani
coby nos zodno
boginka nie zwiedła...
przy zmiyrku - przy zachodzie
Komentarze (21)
Mnie zachwycają Twoje wiersze,
ten pozostawia w refleksji,
z ogromnym podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:)
Dobra, życiowa refleksja.
Pozdrawiam skoruso:)
Marek
co ci bede godoł -piknie pises i tyla
Mądre refleksje dojrzałego człowieka.
Wraz z upływem czasu korygujemy nasz system wartości.
Cieszymy się z małych rzeczy i nabieramy pokory.
Serdecznie pozdrawiam :)
Choć czas nie jest naszym sprzymierzeńcem,
korzystajmy z życia póki służy zdrowie.
Świadomi tego, ile wiosenek mamy za sobą,
nie liczmy srebrnych nitek na skroniach,
jesienność nie musi odebrać chęci do życia,
choć lata lecą, niespieszno nam donikąd.
Serdecznie pozdrawiam z podziwem pięknego
refleksyjnego wiersza.
Oj, Ciebie nie zwiedzie.
Piękny.