W przyjaźni z tobą

Atramentu kałamarze - kto mi ścieżkę do przyjaźni wskaże
Ja bez pisania atramentem -wiem którędy-
idziesz w lewo i nic pełna głusza, w prawo to samo,
zawracasz, a tam drogi nie ma, idę więc prosto, trochę pod górę,
coraz stromej, prawie dosięgam szczytu,
przyjaźni nie widzę, za swe szukanie się wstydzę.

Bo ta mała szelma jest ukryta nie wiadomo gdzie,
po co jej szukać, sama zjawia się.
W tym odczuciu które schowane jest w nas samych,
jej się nie doszukamy,
Wychodzi ta szelma złotolistna rano gdy świta-
boleść bo obok mnie ciebie nie ma.

Wieczorem łoże zasłane- pościel suszona w słońcu strumieniach,
marzenia, oczy przymknięte, a ciebie obok nie ma .
Ten ciągły brak ciebie obok mego ramienia-
to tęsknota w przyjaźni, myślami przy tobie,
a jestem obok, chłopak czystego sumienia

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2013-08-27 Dodano: 2013-08-27 07:59:19

Ten wiersz przeczytano 911 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie