Przypominam sobie ciebie

Przypominam sobie
ciebie
punkt po punkcie
litera
po literze

papierową maskę
twojej twarzy
rzeźbie na nowo
obrysowuję językiem
smakuję
przeregularne
rysy

Przypominam sobie
nasze noce
myśl po myśli
zmysł po zmyśle

głuchy ciężar
wszystkich neurotycznych
pseudozjednoczeń

Odpływam
w błękitach

osiągam perspektywy
przenikam
znajduję niszę
w całej tej
niewykonalności

mój obłęd
nie jest wybrakowaniem

jest łaską
nadmiaru.

autor

Musikana

Dodano: 2009-09-23 10:42:11

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie