Przyzywam cię!

Za oknami arie nocy pachną maciejką,
w imienniku starych ksiąg szukam wskazówek.
Znam prawdy - między wyrwaną a zagietą kartą,
znam je na pamięć – pełno tam ciebie. Przyzywam!

Wstąp w me muzyki, gwałtownym uderzeniem
– jakże go mało i pozwól - słyszeć motyle
i z dnia na dzień wbrew wszystkiemu, pozwól mówić
o miłości, zanurzyć oddech w szorstki len.


I tęsknotą lgnąć policzkiem do piersi, przytul
- upominam wzrokiem. Już żałuję za grzechy
przeciwko nadziei. Spójrz - moje łzy są ciężkie,
smutkiem nieobcym tobie, ich szeptem przyzywam!

zenon63 - myślę,że udało mi się coś zmienić...

autor

a-co

Napisany: 2008-02-19 Dodano: 2008-02-20 07:40:45

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie