Pustka
Kroplami krwi piszę Twoje imię...
Cierpienie jest moim przywódcą,
Czarne cienie schodzą na mnie jak Twój
gniew...
Bezlitosna trwoga w Twoich oczach.
Ból i strach o jutro.
Rozmyta niewinność, krzyk w samotności.
Serce pęka w bezkresie przepełniającego je
żalu...
Zdeptane sumienie i uczucia które nigdy nie
będą prawdą.
Umiera śmiech, radość, wszystko jest martwe
bez Ciebie.
I mogłoby się wydawać, że moje oczy kiedy
nie patrzą na Ciebie - patrzą na śmierć...
Komentarze (10)
Serce pęka w bezkresie przepełniającego je żalu...
Pięknie... Pozdrawiam :)
Serce ochłonie.Pozdrawiam:)
Bo bez miłości trudno żyć. Jest jak oddech i kropla
wody na pustyni.Pozdrawiam.
mroczny mrozi cierpieniem
zakonczenie dopełnia całości
niestety nie uciekniemy do jej objęć
bardzo inspirujące
Bardzo dobrze napisany wiersz, raczej
osobisty.Uśmiechnij się.
:)
Prawdą dla mnie, ale już nie dla Niego... :( Również
pozdrawiam.
A ja myślę, że sumienie i uczucia nawet zdeptane,
pozostaną prawdą..
Pustka, jest dojmującym odczuciem. Wiersz krzyczy, do
bólu..
Pozdrawiam.
I mogłoby się wydawać, że moje oczy kiedy nie patrzą
na Ciebie - patrzą na śmierć...
smutny trzeba myslec o zyciu bedzie dobrze pozdrawiam
Smutny. Nie myśl o śmierci, myśl o życiu. Pozdrawiam