Quo vadis myśli moja ?

dodana:10.12.2008 godzina 16 Co będzie, jak nic nie będzie? Co było przed "wielkim wybuchem" ? Gdzie wszystko? Skąd wszystko?

Świat farsą ukrywaną w szarej otchłani próżni
Wszechsłowia negacją ,gdzie żaden sens nie zagości
Tu czas nie obejmuje, nic z niczym nie odróżni
Głuche Verbum, niczyje, proste nic nad nicości.

Myśli! tyś monologiem z boskim upośledzeniem
Czarną dziurą zabitą w umysłu korytarzach
Kluczowego neuronu pytań braku mrowieniem
Zdziwieniem wyrzeźbionym na ludzkich sinych twarzach.

Świecie! tyś słowem powstał, a w proch się wnet obrócisz
W karmazynowej sekundzie wszelakiego istnienia
Błahą bogów zachcianką na kciukiem znak skinienia.

Myśl ma nadto trywialną, lecz sam do niej nawrócisz,
Zwracając cenny honor w chwili gromu zniszczenia
Bowiem omnia venitas, pochowajmy złudzenia !

Jest cisza i ciemność, a przecież wiem, iż nawet ich tu nie ma. Tu ,gdzie myślami dobrnąłem nic nie ma znaczenia, istoty! Strefy sacrum, do których człowiek nie ma pozwolenia. Spróbujcie i Wy.

autor

Damian Rabażyński

Napisany: 2008-12-09 Dodano: 2008-12-10 00:10:32

Ten wiersz przeczytano 1287 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie