Radość życia
Życie to poemat wspólnie napisany,
szczęściem i miłością, czasem
niepokojem.
Na jego stronice często powracamy,
by się zreflektować, dusze uspokoić..
Błądząc w świecie zdarzeń, tulę cię do
serca,
drżącymi rękami twoich rąk dotykam.
Wciąż mi ciebie mało, chciałbym dużo
więcej,
gdy się przytulamy lęk i bojaźń znika.
Krzykiem oznajmiamy cudowne spełnienia,
gorącym oddechem grzeję drogie ciało.
Doznajemy wówczas wielkiego olśnienia,
może to nieprawda, tylko się zdawało?
Komentarze (23)
"gdy się przytulamy lęk i bojaźń znika." - święta
prawda. Bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam
Radość życia duszę ma nieokiełzaną,
czasem mnie zaprasza - chętnie idę za nią. Życie to
poemat - mój trochę z dramatem , wychodzę jednak
naprzeciw zgodnie z tym tematem. Pięknie
pozdrawiam , świetny wiersz :)
ciepły klimacik wiersza - to wszystko prawda radość
życia :-)
pozdrawiam
Chyba udzieliła mi się radość:))
brak " do ":)))))))
Prawda, prawda, bo z taj radości zapomniałeś Wróbelku
o "cię" :" Błądząc w świecie zdarzeń, tulę cię serca "
:))
Życie to poemat! to prawda!
Piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)
Coś mi się zdaje:), że to wszystko prawda. Wiele
cudownych chwil za nami a jeszcze piękniejsze przed
nami.
Ładny wiersz o miłości w ciepłym klimacie:)
Pozdrawiam, życzę miłego popołudnia.
prawda, święta prawda
bardzo ładny wiersz
Pozdrawiam serdecznie