Ranga dogmatu
Zawierzam słowom.
Do nich kieruję odważne pytanie,
czy mogę ponownie wejść do rzeki,
w cień topoli i dębu z liściem
przydatnym na wieńce dla tych,
którzy pogodzili się z podróżą.
Dzień taki wietrzny,
kłębią się fragmenty rozmów.
Znajduję brzmienie warte zapisu:
sztuka ma wymiar wewnętrzny
i tylko prawda się liczy.
Pochylam głowę.
Szczerość prosi o milczenie.
Nie przekonały mnie twarze mistrzów,
tracę grunt pod nogami
autor
Jutta
Dodano: 2018-12-08 11:38:13
Ten wiersz przeczytano 901 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
- "sztuka ma wymiar wewnętrzny" - otóż to.