raz w roku pora nadziei

wiosna
ciepłe powiewy obmacują powłokę mroźnego wnętrza
nie lubię dużych różnic temperatur
nie umiem łykać ognia
w lodówce siedzieć nie przystoi
zresztą, izolacja to nie wyjście

chyba tylko zostać
drewnianym kogucikiem
czekać w odpustowym gwarze
na dotyk delikatnych rączek
i ciepło dziecięcego oddechu

wtedy dane by mi było
zapiać z radości wyrównania

z cyklu Powiastki fizjologiczne copyright mago 2006

autor

mago

Dodano: 2006-11-01 13:05:25

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie