Razem przez życie

Podoba się bardzo:)
Co do interpunkcji(choć też miewam wątpliwości)
zapisałabym:
On ją - tak po prostu znalazł.
Szczęście dopomogło troszkę,
kiedy pogrążona w żalach,
zaczynała z wolna gorzknieć.

Podał dłoń i poszli razem,
na wiosenny długi spacer.
I stwierdziła pełna wrażeń,
że też może żyć inaczej.

On ją - tak po prostu znalazł,
albo może ona - jego.
Też duchowo się wypalał,
więc przylgnęła jak do swego.

Dzisiaj w lato idą razem,
zgodny krok, splecione ręce.
Przebudzeni pośród marzeń.
Drogą, która zwie się - szczęście.

Nie ma to jak iść razem przez życie:)
pozdrawiam:)

wzruszająca, piękna historia :)

to dla obojga
piękny ratunek
że im się trafił
wspólny kierunek...

pozdrawiam pięknie:)

optymistycznie, miłość nie pyta o wiek,,pozdrawiam
cieplutko

To było przeznaczenie :)

O jak się cieszę że wróciłam:) Pięknie tu u ciebie:)
Pozdrawiam:)

Trzeba tylko znaleźć właściwą drogę!
Pozdrawiam serdecznie:)

tylko znać tą drogę do szczęścia.
Pozdrawiam serdecznie

Razem w to lato pięknie iść...

wielkim szczęściem jest razem wędrować przez
życie...świetny, optymistyczny:) pozdrawiam

optymistycznie i bardzo ciekawie napisany wiersz,
pozdrawiam :)

Piękny wiersz napawający optymizmem :)

Ale pięknie to napisałeś. Tak prosto, szczęśliwie z
pragnieniem i zaakceptowaniem jeden drugiego.
Szczęśliwie. Pozdrawiam serdecznie.

Ładny wiersz karacie,a ja dziś
zaczęłam pisać podobny,ale to na razie szkic:)
Pozdrawiam Cię serdecznie:)