Z ręki jedzą nie do wiary moje...

Mam w akwarium złote rybki,
jedzą rybki pokarm sypki,
sam me rybki pielęgnuję,
ich zwyczaje obserwuję.

Z ręki jedzą - nie do wiary
moje lśniące dwa skalary,
piękny mieczyk nie próżnuje,
glonojada obserwuje.

Nie jest on niestety ładny,
siostra twierdzi : jest szkaradny,
jaki - trudno wytłumaczyć
trzeba z bliska go zobaczyć.

Wszyscy jednak wiedzą chyba
że to pożyteczna ryba,
pracowity jest nie lada,
niepotrzebne glony zjada.

W muszlach kryją się sumiki
bo waleczne bojowniki
chociaż mają pokarm sypki
atakują małe rybki.

Wciąż tak samo, wciąż niezmiennie
atakują je codziennie,
pewnie tylko udawają,
że ochotę zjeść je mają.

Najpiękniejsze są welony,
wprost przepiękne ich ogony
woal nam przypominają,
wszyscy więc je podziwiają.

Rybka moja ulubiona
nie jest złota lecz czerwona,
czym tak bardzo mnie zachwyca ?
Cicho, sza - to tajemnica.

autor

DanutaD

Dodano: 2008-04-28 09:51:36

Ten wiersz przeczytano 7765 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie