Relikwia
Drobna broszka
– pozłacany skowronek z gałązką dębu –
wpięta w tweedowy płaszcz
na wysokości zaczerwienionych oczu
chłopca z krwawiącym nadgarstkiem
przetrwała wyprzedaż majątku
skryła się przed obojętnością grabieżców
Uśpiona pod porcelanową kopułką
czeka aż duży już chłopiec
wróci cały w obcierkach
i weźmie ją w wytartą dłoń
chcąc przywołać nieśmiertelne słońce
autor
valanthil
Dodano: 2022-02-01 20:42:38
Ten wiersz przeczytano 1123 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Pięknie, wzruszająco, to prawda, że
rzeczy przywodzą pamięć o osobach nam bliskich, chyba
jednym z najpiękniejszych tego typu wierszy jest
wiersz Norwida, pt. Czułość w którym pisał o włosach
swojej żony, wpiętych w zegarek, a Ty Poeto piszesz o
broszce przywołując pamięć o Mamie, bardzo pięknie to
robisz.
Pozdrawiam serdecznie