Remanent? Spowiedź? Sonet

Przerwa o ptaszkach, kwiatkach i duperelach. Teraz coś z mrocznej strony życia.

Stoję nad brzegiem czasu styrany, bez siły,
fale zdartej przeszłości stopy obmywają.
A w obłokach grabarze - kondory latają,
wydzióbują z ciał myśli, których nie strawiły.

Może na moście stanąć? Zmierzyć się ze śmiercią,
gdy się snuje nocami od domu do domu.
Może graty spakować w trumnę po kryjomu?
Bo ileż można krzyczeć, przed bólem uciekać?

A może by tak skoczyć? Popłynąć z falami,
swoje ciuchy na przęśle z listem pozostawić.
Pojednać się ze Stwórcą, ze swoimi wrogami -

i czynem tym okrutnym siebie nie zniesławić.
Dlaczego dajesz Boże oczy nam ze łzami?
Czemu bezbronnych dręczysz i życiem ich bawisz? Czemu?

autor

Socha

Napisany: 2017-08-30 Dodano: 2017-08-30 09:44:36

Ten wiersz przeczytano 989 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Sonet Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie