Rezurekcja
Jest piękny poranek i słońce wschodzące.
Pachną już żonkile i rosy na łące.
Jest przepiękna wiosna, witana z
radością
i ta Rezurekcja czekana z miłością.
Ludzie rozmodleni idą do kościoła.
Każdy zadumany, nie podnosi czoła.
Pokropił ich deszczyk z nieba wysokości
i tę Rezurekcję, czekaną w miłości.
Gruchają gołąbki na pobliskich drzewach,
Chociaż trochę zimno, lecz ptaszek
zaśpiewał.
Cichutki poranek, dzwony biją głośno
na tę Rezurekcję, czekaną z miłością.
Ta piękna procesja, rzewne śpiewy ludzi,
swoim pięknym głosem wsze stworzenia
budzi.
Te pobożne pieśni śpiewane z radością,
na tę Rezurekcję czekaną z miłością.
Rodzina już w domu. Cichną wszystkie
dzwonki.
Na stole już czeka koszyczek święconki.
Pobłogosław Boże wszystkich z wysokości
i tę Rezurekcję czekaną w miłości.
Komentarze (34)
Bardzo ładne wersy. Miło się je zwłaszcza dzisiaj
czyta. :). Pozdrawiam serdecznie :)
z wielka wiara i radość wersami popłynęła,
pozdrawiam światecznie Broniu
:)
Wiersz objawia nam piękno duszy autorki.
Wesoły nam dziś dzień nastał.