(romans)

Niebezpieczny, krótkotrwały, czasem błogi, doskonały – romans ciał i dusz. Poszedł już – kurz został, brudna poduszka – spadła przy ostatnim, przydatnym kochaniu. Milczące, śpiące, nic niechcące oczy, przybite, odkryte ciało. Ciągle mało. Nie przestało się cieszyć od dotyku, wietrzyku, posmutniało – ciało. Pchnięcie, jak ścięcie, przegięcie wszystkiego. Zlana skóra potem – spowrotem chce uciec. Ból rozrywający, drażniący, przenikający. Męczy niezmiernie, przyziemne sprawy nic nie znaczą. Łzy płyną, ręce płaczą. Krzyżykiem zaznaczę – skreślę na ścianie, nic nie zostanie. Przesłanie bezsensowne – prawdopodobnie bez zrozumienia zostanie wysłuchane. Serce rozbolałe – przez innych odpychane – niechciane – nielubiane zniknie z mapy uczuć. Odwaga się schowa. Cierpiące usta – niedostatecznie wycałowane przestaną chcieć mówić. Zapragną ostatni dotyk tak przyjemny zgubić. Odepchnięty, niechciany, źle zrozumiany – odszedł. Bez pożegnania, przeprosin wysłuchania, bez zainteresowania. Bez niczego. Dla świętego spokoju uciekł – nie wróci. Wszystką namiętność porzucił. Tak ładnie pachnąca kołdra - Twoim perfumem i zmęczeniem – musi zostać wyprana. Jutro z samego rana – zadzwonię. Łóżko rozłożę.

Znów będzie dobrze,
Później źle.
Tak chcę Cię... chcę... chcę...

autor

Basia//

Dodano: 2007-10-17 16:18:34

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie