Romantyczka - proza

Lubiła tu powracać. To miejsce zawsze napawało ją zachwytem. Nazywała je doliną szczęścia. Intensywna zieleń, wielobarwne kwiaty, szczebiot ptaków, mały strumyk z żółtymi liliami. Czasami gdzieś motyl przeleciał. Jak tu pięknie, mówiła. Nie raz dziękowała Stwórcy za Jego hojne dary. Wśród tych uroków natury, często czuła się samotna. Pragnęła kochać, jednocześnie czuła lęk, czy ten ktoś będzie taki jak ona, pragnął miłości tej jedynej. Myśli kłębiły się w głowie. Często powtarzała sobie, albo wszystko, albo nic. Czy wytrwa w tym postanowieniu?
Czytała romanse, myśli mądrych ludzi i tak kształtowała swoją wyobraźnię.
Aż pewnego wieczoru, gdy słońce w ciszy zachodziło za horyzont, wpatrzona w purpurowe niebo, usłyszała szelest liści.
Wstrzymała oddech. Ujrzała smukłą postać.
Jaki przystojny, pomyślała. Serce zabiło mocniej. W bezruchu patrzyła w jego stronę. Jej serduszko dziwnie rosło, rumieńce pokryły lica. Był coraz bliżej. Nie dowierzała swoim oczom. Choć był daleki, wydał jej się bardzo bliski. Ten błysk w oczach, jakaś niewypowiedziana tęsknota. Patrzyli na siebie bez słów. Bali się spłoszyć tę cudowną, milczącą chwilę. Tylko serca cicho szeptały, ach to Ty!

CDN

autor

Grażyna Sieklucka

Napisany: 2014-07-15 Dodano: 2014-07-15 09:49:26

Ten wiersz przeczytano 2401 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Sielanka Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie