Różą
zakwitła kiedyś
w pięknym ogrodzie
podeptał nogą
bezmyślny przechodzień
z róży powoli
spadały krople
na sercu rany
żłobiły sople
płatki i liście
wiatr niósł daleko
nic nie zostało
wspomnienia jak echo
autor
Ninoczka
Dodano: 2010-02-18 07:35:30
Ten wiersz przeczytano 967 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Piękna w pięknym ogrodzie wśród innych pięknych,
pewnie niektórzy nie zauważyli jej zniknięcia, upadku,
piękny wiersz, pozdrawiam
Pozostał jej zapach i piękno....bardzo wymowna
miniaturka...pozdrawiam..
Róża to mój ulubiony kwiat...wiersz piękny, smutny i
zmuszający do refleksji.
ładna miniaturka, ciekawe porównanie...sponiewierana,
zdeptana, pozbawiona miłości odchodzi zostawiając po
sobie puste wspomnienia ...pozdrawiam
Słonie w składach porcelany, ślepota widzących...
Pozdrawiam serdecznie :) Dziękuję za komentarz
piękna metafora czasem nie wiele trzeba słów by oddać
sedno...pozdrawiam
Wiecie co...zaskoczona jestem wielowątkową
interpretacją i każdy ma po części rację - chodziło o
przekazanie jak można słowami, plotkami zniszczyć
człowieka (kobietę).
Eurydyka12345 - ja nie pilnuję czy ktoś kto komentuje
także głosuje, ale oddałam zaległy głos, nie
wiedziałam nawet, że przeoczyłam. Wszystkim serdecznie
dziekuję i ciepło pozdrawiam.
potwierdzam słowa Isany. Świetna miniaturka +
Dwuznaczny, lubię takie, pozdrawiam:)
Smutny wiersz o rózy i człowieku.A może o kobiecie i
mężczyznie.Można go zrozumiec na wiele sposobów.
ładnie :)))))tak bardzo....
Tak , ładne metafory, piękny wiersz.
Pozdrawiam
Zniszczona, zdeptana, nie podniesie głowy bez pomocy.
Zginie jak ta róża przez ludzką bezmyślność.Sens
wiersza głęboki./nie punktujesz wierszy stawiając
koment?brak innego kontaktu./
nawet wspomnienia w końcu czas zaciera,który leczy
rany serca
Witaj Ninoczko,nawet najładniejsza rzecz nie oprze sie
przemijaniu. wszystko się w proch obraca, by powstało
nowe.
bardo ładny wiersz, pozdrawiam.