Rozchwiany Barnaba

Z garsteczką brokatu z Betlejemskiej Gwiazdy,
kolędnikiem będąc głosi dobre słowo.
Błądzi wciąż czynami w gąszczu pokus świata
i skruszony wielce para się odnową.

Dobro ze złem miesza śpiewając peany,
słów wygłasza tyle co drzew w gęstej kniei.
To traci sens życia słabością szarpany,
to błyszczy jak pani, która przy nadziei.

Fałszywym prorokom czasem daje wiarę
i sedno wciąż gubi w krętej drodze życia.
Słone łzy połyka, ma goryczy czarę,
wierzy obietnicom, które bez pokrycia.

Pyta coraz więcej, rodzi chęć poznania,
duszę mu wypala zgorzkniałe zwątpienie.
Tkwi w nim wieki całe, prawie od zarania
o znaku od Boga gorące marzenie.

Pozdrawiam serdecznie!!!!

autor

Barnaba

Napisany: 2014-12-28 Dodano: 2014-12-28 21:09:39

Ten wiersz przeczytano 1141 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie