Rozdzielone dusze

W tym poranku jest coś niezwykłego,
Niby cię nie ma, a jednak czuję twoją obecność,
Odrobina fantazji i czegoś bajecznego,
Po przebudzeniu te kilka minut, przechądzące w wieczność,
I ten czuły uściśk wiatru, gdy otwieram okno,
Ciepły i rzeźki, niosący ze sobą twój zapach morza,
Może dlatego chcę w deszczu moknąć,
Krzyknąć twoje imię w niebieskie przestworza,

Kiedy jesteś przy mnie,
Świat widzę przez kawałek różowej szybki,
Czas mija tak niewinnie,
Za sprawą przeznaczenia cienkiej czerwonej nitki,
Za sprawą dwóch małych dusz rozdzielonych,
Gdy trafiają na wielki świat zwany Ziemią,
Dwóch serc sobie przeznaczonych,
Tych uczuć co w ich głębi drzemią,

Odzukam cię po twoim ciepłym blasku,
Zaklętym w szumie bryzy i morskim piasku,
I w końcu cię odnajdę, sam wtedy zabłysnę,
Ja, niemy bard, śpiewający pismem.

autor

Serafin

Napisany: 2005-01-14 Dodano: 2005-01-14 13:36:42

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie