Rozkołysz rozbujaj

rozkołysz mnie jak fale
jednym oddechem twoim
ciepłym jak noc sierpniowa
jak wiatru dotyk.

rozbujaj lecz nie dotykaj
tak muśnij tylko skórę
co zna twój zapach i twoją siłę
bezbronna czeka.

lekko jak motyl poczuje drżenie
spod powiek odleci smutek
usiądzie pewnie gdzie indziej
lub całkiem zniknie .

w rytm spojrzeń wejdziemy w wiraż
zetniemy aleje róż
– jak pięknie znów tą chwilę poczuć
w stalowym uścisku mieć.

rozkołysz , rozbujaj
i zostaw niech cicho gra
tak całą zimę
a wiosną?
znowu tańcz…

autor

bodzia

Napisany: 2016-01-13 Dodano: 2016-02-14 09:35:43

Ten wiersz przeczytano 1017 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie