Rozmowa z Butelką
I. Dusza w ogniu
W duszy płonie miłość,
która przeradza się w nienawiść.
Szacunek ulatuje jak wiatr,
Słowa ranią jak kule,
W mroku samotności myśli dryfują falą.
II. Łzy w ciszy
Głowa uderza o stół, wydając głuchy
dźwięk,
Łzy ukrywają ból i żal w głębi,
Szczerość zostaje zraniona przez złe
słowo,
Nikt nie zwraca uwagi, cisza tłumi łzy.
III. Kobieta w klatce
Kobieta trzyma duszę boleśnie w klatce,
Uczucia zamyka w zimnej, żelaznej
trumnie,
Łzy wysychają, problemy czekają w
kolejce,
Za ścianą czai się gorycz i zimny
smutek.
IV. Pusta iluzja
Nie żona, nie kochanka, lecz pusta
iluzja,
Gdy szukam sensu słów, milczysz
obojętnie,
Na pytania nie odpowiadasz, jak zwykle
sucha,
Z myślami zostawiasz mnie samotnie.
V. Upadły liść
Kim jestem? Upadły, złamany, bezwolny jak
liść,
Upadłem na dno, zatraciłem się w mroku,
Ale wciąż tu wracam, pragnąc złudnej
łaski,
Choć wiem, że to kłamstwo, rzeczywistość
jest okrutna.
VI. Toast za złudną przyszłość
Wznoszę toast za zdrowie,
za złudną i zwodniczą przyszłość,
Za siebie, za nadzieję, która nic nie
obiecuje,
Potem wszystko milknie, gaśnie ostatnia
świeca,
W bezkresnym śnie dusza znów się
zanurza.
VII. Bezsilność wobec koszmaru
Nie chcę się budzić,
walczyć z przerażającym koszmarem,
Który powoli niszczy człowieczeństwo we
mnie,
Nie mam siły na ból i miażdżącą rozpacz,
Na rozmowy, które ranią i niszczą moją
duszę.
Autor wiersza Damian Moszek
Komentarze (2)
Bardzo ciekawie opisny człowiek uzależniony .
Problemy wewnętrzne i cierpienie
najbliższych.Pozdrawiam.
Gdy się opróżni butelkę, pozostaje z nią rozmowa o
głębokich emocjach i konfliktach wewnętrznych,
ukazująca bolesne doświadczenia oraz bezradność w
obliczu trudności życiowych. Emocjonalne przeżycia,
takie jak miłość, nienawiść, smutek czy bezsilność, są
wyrażone w sposób metaforyczny i sugestywny, co
skłania do refleksji nad kondycją ludzkiej duszy.
(+)