Rymy spod celi

Nową kreskę gdzieś na ścianie
wydrapuję wątłą dłonią.
W rurach wody słychać łkanie
i do taktu zęby dzwonią.

Na koi sen sczezł od rany
i spoczął przy ancla płocie.
Będę liczył mdłe barany
przez całe me dożywocie.

Paznokcie do krwi otarte,
a mnie coraz mniej jest we mnie,
tylko serce gra uparte
jakby liczyło na premię.

W pamięci swej wręcz na siłę
grzebię i dzień każdy śledzę.
Kiedy aż tak nagrzeszyłem,
że tyle lat w celi siedzę?

Pewnie tacy są co z chęcią
skończyli by me męczarnie,
lecz gałęzie mnie nie kręcą,
nawet słupy i latarnie.

Jeden cztery zero jeden,
to koślawy kod od losu.
Kark ubrany w okryjbiedę,
bez nadęcia i patosu.

Sześćdziesiąty raz i trzeci
kreślę kreskę na mym murze.
Teraz już jakoś poleci,
jeszcze troszkę pochałturzę.

Lecz pewnie nie poszaleję,
no bo właściwie i po co.
Niech wokół się co chce dzieje,
ja kładę się przed północą.

Na nic wasze są sprzeciwy,
nie słucham słów biadolenia.
Dzisiaj jestem nieszkodliwy,
w końcu liczę na..







... życzenia.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2024-01-13 Dodano: 2024-01-13 09:55:23

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie