Rzeczpospolita

Piękna jest nasza Rzeczpospolita
Lecz choć wolności chęcią rozkwita,
i wzniosłe hasła co dzień przyzywa,
to się w krwi bratniej często obmywa.

Pęta ją cisną, duszą arkany,
lecz ona zamiast pieścić swe ramy
tworzy usilnie mimo kłopotów
nowe wciąż rzesze tanich idiotów,

którzy jej losem się bardzo biedzą
i jak ją wspomóc najlepiej wiedzą.
Choćby lud cały mówił inaczej
to oni wierni myśli sobaczej,

z uśmiechem lekko podłym na licach
szukają wsparcia w obcych stolicach.
Gotowi oddać nad krajem rządy
swe niedorzeczne pieszczą poglądy.

Od Targowicy, aż do komuny
podłych idiotów rodzą się tłumy,
którym myśl w głowie wciąż się telepie,
że inni rządzić potrafią lepiej.

Nawet gdy żołnierz walczył z mozołem
pod Radzyminem z wrogim warchołem,
to gdzieś w Stolicy choć próby pora
tęsknie czekano na agresora.

Dziś problem wraca z podobną siłą
i się rozlewa że patrzeć miło
i się rozwija rzekłbym przykładnie
czekając kiedy ten kraj upadnie.

I będzie jakąś podłą dzielnicą
miast Najjaśniejszą Rzeczpospolitą,
tam respektując wzniosłą umowę
polską się szybko wyplewi mowę.

By legła pośród słownych uników
za dobrobytu worek srebrników.
Wielu z zachwytem że padła ślicznie
powie,- poprawne to politycznie.

Już nikt nie rzeknie o nas faszyści,
my praworządnie do bólu czyści.
Gejom my z chęcią dzieci oddamy
i rozkruszymy kościołów bramy.

Ja widząc skutki okrutnych zdarzeń
gasnę powoli, lecz ciągle marzę.
Że za lat setkę z ruin powodzi
jakiś Piłsudski się znów narodzi.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2021-11-11 Dodano: 2021-11-11 09:32:53

Ten wiersz przeczytano 1451 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie