rzeka
Zawiła rzeka radości i smutków
Barwna w uczucia, te chowane skrycie
Pełna wartości przyczyn oraz skutków
Płynie do ujścia - to jest twoje życie
Przez rzekę przelatuje jeden ptak biały
Zamyślony patrzysz jak maleje i znika
I choć każdy wspólny moment był iście
wspaniały
Odejdzie w niepamięć - miłość samotnika
Parę kaczek rzuconych przez dzieci
Zanurza się w wodzie prędko w
okamgnieniu
Na starość, obrazów dawnych nic nie
wznieci
Bo czas utopi pamięć o wspomnieniu
Nawet najdłuższa wpadnie do morza
Zabrawszy ze sobą potoki różnych zdarzeń
Podobna innym, w błękitnych przestworzach
Zjedna się w ciemności z milionem ludzkich
marzeń
autor
skraczek
Dodano: 2022-05-22 01:08:08
Ten wiersz przeczytano 1013 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
mowa o rzece jako metaforze płynącego do przodu zycia
Z nurtem jest płynąć lepiej
Pozdrawiam :)
Nie dałoby się chyba płynąc pod prąd chyba, że byłoby
się Benjaminem Buttonem jeśli nawiązujemy do wiersza
:) Pozdrawiam ;)
Grunt, żeby płynąć z nurtem ;)
Pozdrawiam :)