Rzesze chorych

Najadłem się wilczych jagód.
Nie, raczej zostałem nimi nakarmiony (bez oporu).
Błagam o antidotum,
Lecz wszyscy nagle patrzą w okno,
Dookoła tysiąc obojętnych twarzy (NFZ pokazuje jakieś faktury).
Boże! I moja wśród nich.
Co to ma znaczyć?
- Że to ignorancja dzierży berło?
Mam dom, rodzinę na utrzymaniu, problemy w pracy.
To daje mi zwolnienie ze współczucia.
- Że tysiąc powinien zaopatrzyć się w białą laskę? (Przepis więcej warty od człowieka).
Czuję coraz większy ból, dostaję konwulsji, umieram…
Nie, żyję, ktoś mi pomógł, wyciągnął dłoń.
Ból minął, lecz nadal widzę tysiąc obojętnych twarzy.
Tylko, a może aż jedna osoba nie ma zwolnienia.
To nie jestem ja… nie my…

autor

rudibraun

Dodano: 2009-01-29 13:37:07

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie