Sam sobą

Jestem już sobą samym zmęczony,
jestem znudzony już samym sobą,
gdy patrzę na lustro nie patrzę do lustra,
nie kocham się w sobie, gdy kocham się z sobą.

Zbyt długo już związek mej duszy i ciała
marnością codzienną trwa uświęcony,
jestem znudzony już samym sobą,
jestem już sobą samym zmęczony.

Myśli jednakie wciąż w głowie się rodzą,
mantrami snute przez umysł znużony,
jestem zmęczony już samym sobą,
jestem już samym sobą znudzony.

Ach, zerwać by wreszcie sznur świadomości
i wybiec w krąg światła swobodą rażony,
rozkoszą się krztusić, że wciąż jestem sobą,
być choć raz jeden sobą urzeczony.

Tymczasem w bezruchu trwam wciąż niezmiennie,
skóry kaftanem w krąg osaczony,
bo jestem zmęczony już samym sobą,
bo jestem już sobą samym znudzony.

Więc tkwił będę w lustrze nie patrząc do lustra
i żywił nienawiść kochając się z sobą
i wciąż sobą samym będę zmęczony
i będę znudzony wciąż samym sobą.

autor

vooko

Napisany: 2006-12-21 Dodano: 2006-12-22 00:00:14

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie