Sama jak palec

Drugi z serii - Jak to wygląda z innej strony

Lat miała zaledwie piętnaście
I z mamą we dwie tylko były
Gdy lekarz wieść straszną obwieścił
Taką, co z nóg ją zwaliła

Rak – co ona ma zrobić biedna
Czy być może to jej jest wina
„Mamusiu, czy mogę ci pomóc”
Łzy płyną gdy rękę jej trzyma

Próby ratunku nie pomogły
Wkrótce stanęła nad mogiłą
A potem w kredensie znalazła
Pamiętnik i czytać zaczęła

To tu poznała ojca imię
I ból jaki matka doznała
I to, że nie chciała przeszkadzać
W karierze, gdy żegnać musiała

Nie dała mu wieści o córce
On także się już nie odzywał
Tak ciężko jej było latami
Przed światem tą prawdę ukrywać

„No cóż – mamy nie ma - niestety
Lecz ojca ja muszę odnaleźć”
I myśl ta jej dała energię
Choć w sercu strach czuła i boleść

Aż dnia któregoś – udało się
Adres i telefon się zgadzał
Nie będzie już sama jak palec
A myślą się już przeprowadza

Dzwoniła – zgodził się spotkać
Nareszcie zobaczy, pokocha
I wzięła ze sobą pamiętnik
A pewność zmniejszyła się trochę

O nie – nie zawiodła się na nim
On wziął ją do swojej rodziny
Ma teraz i siostrę i brata
Mijają szczęśliwe godziny

autor

Adelaa

Napisany: 2015-06-22 Dodano: 2015-06-22 13:10:53

Ten wiersz przeczytano 1259 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie