Samotna walka-patriotyzm ( pieśń I)

Skargowy okręt już w myślach mych zatonął
Nikt kto był ostatni posiąść go nie zdoła
Ostatni patriota ducha tu wyzionął
Nie wkręcony był w głupoty koła

Pamięć dziś jest krucha, często zwodzi zmysły
My jesteśmy obok, nas tu nie ma wcale
wszystkie wolnościowe zrywy nasze prysły
Po co bitwa? pot, i po co żale?

Wszak mieliśmy wybór, ręka nie zmuszana
W nadziei idziemy los swój przewidywać
Lecz głupota władzy jest nieprzewidziana
Nie trza dobrych woli wyszukiwać

Wszak dobra wola, z natury jest zrodzona
Komuś nie przyklaśnie, wiedząc że jednakim
Mozołem kosmosu, z dala wypatrzona
siądzie pod skromności drzewem, bylejakim

Serca zatwardziałe, co siedzą wysoko
Trudno dziś porównać takie bezeceństwo
i choćby ktoś myślał: mam sokole oko,
może wyrwać z chandry całe społeczeństwo?

Nieś mnie przez przestworza niech zapomnę siebie
Będe białym Dawidem zwyciężcą Goliata
aż pozwole także matce swojej, glebie
łzy wylewać żalu, obok tego świata...

autor

Caspar

Napisany: 2004-10-29 Dodano: 2007-12-07 15:39:24

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie