Samotne pióra
Wolność bycia dla
czasu spędzanego razem
więc zaufaj nocy księżycowej
jeśli magią wyobraźni
życzysz otworzyć drogę
gwieździe twej tutaj
wtedy cienie przed srebrem uciekną
ciemną porą
nie zapominając jednak o otchłani
co zostawia poczucie
spętanego serca
walczącego bohatersko niczym
dostrzegając
ból i koniec też zwycięstwa ścieżkę
ale będące grami wewnętrznymi
mirażami zdziczałymi
prowadzonymi przez patrzącego skrzydła
co oszalały
Komentarze (50)
Miłość uczy czekać na światełko nadziei, z plusikiem
pozdrawiam.
Mroczny lecz widać światełko w tunelu
Pozdrawiam serdecznie
jest nadzieja jest dobrze mimo mrocznego klimatu:;-)
pozdrawiam - wszystkiego najlepszego w Nowym Roku:-)
wiara, nadzieja i miłość, a nadzieja umiera
ostatnia...
Ciekawie i refleksyjnie piszesz o wewnętrznych serca
rozterkach.
Miłego wieczoru życzę i pozdrawiam.
W wewnętrznej walce tli się nadzieja :) Ładny opis w
mrocznych myślach ...
Pozdrawiam serdecznie i Szcęśliwego Nowego Roku życzę
.
Świetny wiersz
Wiersz dający nadzieję choćby tylko na czas jego
czytania. I każe do siebie wracać.
Wiersz zatrzymuje. Pozdrawiam :)
Ciekawy, refleksyjny,
do zadumy wiersz.
Wszystkiego dobrego
Damahielu w tym nowym roku:)
Dziękuję!
wiersz
ciekawy podoba mi się
serdecznie pozdrawiam
Z miłością,wiarą i nadzieją zawsze piękniej.Udanego
roku życzę.
Ups! za imię Damahiel,pomyliłam się z autorką
zamyślona:)
Ciekawy wiersz z refleksją...
Pozdrawiam radośnie Ewo:)
Inrtygujacy wiersz, zatrzymales mnie na dluzej...