Samotnie stała na peronie...

Samotnie stała na peronie
Bezcelu wpatrywała się w rozmazaną przyszłość
Chciała zobaczyć cokolwiek, chociażby cień życia

Martwe punkty tkwiły w miejscu

Samotnie stała na peronie
Zmęczone oczy bezskutecznie szukały schronienia
Zimny świat bezlitośnie odbierał jej nadzieje

Martwe punkty tkwiły w miejscu

Samotnie stała na peronie
Zmęczone ciało odmawiało posłuszeństwa
Zmęczona dusza wyrywała się z kruchego ciała
Okrótna ciemność zasłaniała gorzkie łzy

Martwe punkty tkwiły w miejscu

Samotnie stała na peronie
Nie widziała już nic
Zrezygnowała z nadziei
Osuneła się na jałową ziemie
Uspokoiła serce
Zamknęła oczy

Malutka duszyczka znalazła odrobine ciepła...

autor

~shadow~

Napisany: 2006-10-29 Dodano: 2006-10-29 21:26:00

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie