SAMOTNOŚĆ

w ciemności nocy
próżnią wypełnioną
unosisz się w niej
bez celu określonego

w głowie dudnią
słowa niewypowiedziane
z każdą nocą tracą
istotę swojego spełnienia

dłońmi tuląc
bezduszną poduszkę
twoimi marzeniami
na wskroś przemoczoną

ocean twych łez
chłonie namiętnie
niczym ramie twego
niedostępnie ukochanego

i tak ze skronią
w jego ramie wtulona
zasypiasz spokojna
łzą kołysana

autor

Stasiuk Artur

Dodano: 2007-02-26 20:15:57

Ten wiersz przeczytano 327 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie