Samotność

Dookola ciemnosc
Nie widze juz nic
Samotna siedzę w końcie własnej duszy
Pozostawiona przez wszystkich zanikam
W końcu staję się tylko maleńką cząstką istnienia
To wszystko traci już sens
Nic już nie ma dla mnie wartości
Coraz bardziej zapadam się w sobie
Czy pojawi się ktoś kto odmieni mój samotny los?
Kto nauczy mnie znowu w pełni żyć?

dla moich nielicznych przyjaciol

autor

drumeres

Napisany: 2005-03-29 Dodano: 2005-03-29 14:08:15

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie