Samotność

Siedzę w fotelu bujanym
zegar sennie tyka
godzinę za godziną minutę za minutą sekundę za sekundą

samotność i pustka otacza mnie
jak chmara os
Dusza chce krzyczeć a serce...
a serce jak zwykle milczy

Za oknem zaczął padać deszcz
gdy usłyszałam jak uderza o parapet
pomyślał jak bardzo samotna jestem
łzy same popłynęły mi po policzku

Deszcz zaczął coraz mocniej padać
a wiatr wiał jak opętany
Me serce zaczęło rozumieć tą pustkę i samotność

Nagle tak jakby ze środka mnie
Wydobył się okropny krzyk
I wtedy zapanowała głucha cisza
Deszcz, wiatr zamilkł jak zaklęty

Czuje...Tak jakby me serce było rozdzierane
Wokół mnie cisza nawet zegar umilkł
Próbuje złapać oddech, lecz jest mi ciężko

autor

Bertunia

Dodano: 2012-07-23 19:51:52

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie