Samotność -harda suka

Samotność z łzą na rzęsach kartkuje wspomnienia,
rozdrabnia słowa, pocałunki i szepty.
Jak feniksy budzi spopielałe marzenia,
aby je stłamsić, sponiewierać , pogrzebać.
Wbija się w każdy rozmiar i metraż
jeśli jest taka potrzeba.


Kłamie ,zamyka w bólu ,wypala resztki wiary,
na gorzkim krzyżu wiesza ofiary i w głowach
miesza. Zdławionym głosem krzyczy przed pustką,
dusi płaczem, na oślep wściekle dłoni szuka ,
zabija słowa i w człowieku człowieka.


Najgłębsza bywa w tłumie-skutecznie izoluje,
tworzy getta. Taka jej praca ,że prawdy
nagina i ludzi, przytłacza ,łamie w pół,
migota przedsionkami, rani, zamienia w kamień.
Harda z niej suka-idzie po trupach ,wciąga w dół
i zbiera trofea.

Nie pozwól by na granicie wypisała Twoje imię !

autor

pirania67

Dodano: 2009-01-15 10:19:58

Ten wiersz przeczytano 1572 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie