Samotność równa się Śmierć

Wbrew pozorom to nie dla byłego. Nigdy go nie kochałam... To o Samotności, która przywłaszcza sobie codziennie coraz to nowe terytoria mojego serca...

Tej jesieni, gdy liście spadły z drzewa,
dowiedziałam się, że przy mnie nikogo już nie ma.
Poczułam się wtedy samotna i opuszczona,
miłość uciekła, nie mam, komu rzucić się w ramiona…

Samotność, piękna pani, szeptała mi do ucha:
„Zostałaś sama, już nikt Twoich żalów nie słucha.
Zostałaś ze mną, bo ja jestem Samotnością.
Zostałaś sama, już nikt nie obdarzy Cię miłością...”

A ja Jej wierzyłam! A ja Jej zaufałam!
Kiedyś nawet myślałam, że Ona kocha i ja ją pokochałam.
Lecz ten, kogo Samotność miłuje – niech się strzeże,
bo go wnet smutna Śmierć zabierze…

autor

kotka Irra

Dodano: 2007-12-14 19:27:58

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie