Samozapomnienie

Cisza...
...odbija się głuchym echem od otaczających mnie ścian...
...życie bez okien...
..brak mi słów, którymi mogłabym wrazić cierpienie, jakie stało się moim udziałem...
...brak myśli, które uratowały by mnie w tej chwili - gdy tańczę nad przepaścią samozapomnienia...
Oddałabym duszę, by móc jeszcze choć przez ułamek sekundy zatopić się w głębi Twojego spojrzenia...
..by móc przez chwilę poczuć na ustach dotyk Twej skóry...
...By móc utonąć w miękkim zapachu Twojej niebieskiej koszuli w kratę...
...Brak mi powietrza, którym razem oddychaliśmy...
...Brak mi Ciebie...

autor

Miste

Dodano: 2006-05-29 12:58:40

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie