Sara - rozdział I

Pozdrawiam Was kochani i pięknie dziękuję, za miłe komentarze:)

Tym razem prezentuję Wam fragment mojego krótkiego opowiadania, które napisałam już jakiś czas temu.


Zbliżał się świt. Sara przewracając się z boku na bok i nie mogąc już zasnąć, podniosła się z posłania i szybkim krokiem udała do łazienki. Kiedy zdjęła z siebie koszulę i miała już wejść pod prysznic, poczuła jakąś ciecz która spływała jej po udach - była to krew, która zwiastowała poronienie. Choć tą ciążą cieszyła się już ponad trzy miesiące, poczuła nagle ulgę, zdawszy sobie sprawę z tego iż jej życie i tak stałoby się niemal piekłem. Brak pieniędzy a także zły stan zdrowia, nie rokowały dobrego i dostatniego życia zarówno jej, jak i dziecku które dopiero miało przyjść na świat. To co zobaczyła, nie pozwoliło już jej na kąpiel. Zadzwoniła po pogotowie, a po trzydziestu minutach była już na oddziale ginekologii. Straciła dziecko, a z nim wiarę w lepsze jutro i w to, że kiedykolwiek będzie miała rodzinę. Po trzech dniach które były dla niej wiecznością, wyszła ze szpitala i nie wiedzieć dlaczego wsiadła do autobusu w nieznanym dla siebie kierunku, poprosiła o bilet i ruszyła w drogę. Jadąc już dość długo - głodna, śpiąca i bardzo smutna, zastanawiała się nad dalszym swoim losem, który nic dobrego przynieść nie mógł. Gdy tak rozmyślała, pisząc coś po zaparowanej szybie, zagadał do niej jakiś facet prosząc o papierosa. Kiedy odmówiła wyjaśniając że sama nie pali, ów mężczyzna bardzo się rozpromienił, tłumacząc swoje zachowanie pewnego rodzaju testem. Sprawdzał w ten sposób dziewczynę czy jest paląca, bo sam nie był zwolennikiem palenia, a kobieta bardzo mu się spodobała. Zaproponował wolne miejsce obok siebie i poczęstował kanapką. Sara bardzo chętnie skorzystała z zaproszenia i poczęstunku, a kromkę chleba z serem prawie że łyknęła. Mężczyzna przedstawił się - miał na imię Sebastian, a podróż wiodła go w rodzinne strony, gdzie oczekiwali na niego rodzice. Dziewczyna ukradkiem przyglądała się mężczyźnie, a i ten uśmiechał się przyjaźnie, pytając dokąd jedzie. Zakłopotana niespodziewanym pytaniem, szybko zmieniła temat i poprosiła o coś do picia. Niestety nie mógł pomóc jej w tej kwestii, ponieważ termos z herbatą zapodział się gdzieś w drodze. Długo nie myśląc zaproponował jabłko, które równie dobrze mogło zaspokoić pragnienie. Sara była oczarowana młodym i nowo poznanym mężczyzną, a i on wydawał się szczęśliwy z tego powodu. Zbliżała się miejscowość w której miał wysiąść i jeszcze raz zapytał dokąd jedzie. Sara rozpłakała się i wyznała, że sama nie wie dokąd zmierza. Zaproponował jej aby wysiadła razem z nim i zaprosił do siebie.

autor

Isia05

Napisany: 2014-11-16 Dodano: 2016-07-18 10:45:43

Ten wiersz przeczytano 1891 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie