Sara - rozdział V i VI

Wybaczcie mi proszę chwilową absencję jeśli chodzi o komentarze, ale póki co, nie jestem w stanie ich pisać (chodzi o moje chore oczy). Zamieszczam dwa następne rozdziały i życzę miłego czytania. Pozdrawiam serdecznie:)


Rozdział V

Sara nie mogąc już zasnąć, delikatnie zsunęła się z łóżka i cichutko podeszła do okna, aby sprawdzić czy będzie ładna pogoda. Miał to być najpiękniejszy dzień, w jej dotychczasowym i nieciekawym życiu. Słońce już wzeszło i pięknie rozświetlało pobliskie obejście a także część ogrodu, którą dziewczyna widziała z okna swojego pokoju. Uznała iż szkoda czasu i wręcz pobiegła do łazienki, aby wziąć poranny prysznic. Letnia woda otulała jej gładką skórę, a mydlana piana niczym delikatny dotyk, muskała jej opalone słońcem ciało. Tu była sama z własnymi myślami, które notabene nie dawały jej spokoju - dręczyło ją nagle i tajemnicze pojawienie się siostry. Kiedy ocknęła się na chwilę ze swoich myśli, zdała sobie sprawę, że nie pora teraz na rozpamiętywanie ich – miała na głowie własny ślub, a także odświętny wygląd, którym miała wszystkich olśnić. Na początek fryzjerka z miejscowego salonu, a następnie cała reszta związana z nienagannym wizerunkiem, jak na młodą panią przystało. Przygotowania zarówno z jej strony jak i gospodarzy a także narzeczonego, nie budziły wątpliwości, że wszystko musi się udać. Kiedy już stała przed lustrem gotowa do wyjścia, w drzwiach pojawił się pan młody w eleganckim czarnym fraku, poprawiając kosmyk swoich włosów. W ręku trzymał piękną ślubną wiązankę z pachnących konwalii, którą z uśmiechem podał narzeczonej. Sara odbierając bukiecik, również odwzajemniła jego uśmiech. Nie trwało to jednak zbyt długo, gdyż prawie po sekundzie wyłoniła się jej siostra, przypominająca panienkę z ulicy. Miała mocny nieprofesjonalny makijaż, a jej ubiór przypominał coś w rodzaju kostiumu na plażę. Sara nie mogła uwierzyć własnym oczom – najchętniej ze wstydu, zapadłaby się pod ziemię. Jeszcze przed chwilą była taka szczęśliwa a wystarczył moment, żeby czar prysł. Nie mogła jednak dać po sobie poznać, że wręcz nie panuje nad sytuacją. Uśmiechnęła się więc pięknie i oboje przystąpili do Błogosławieństwa, po czym ruszyli do kościoła. Wszystko odbywało się zgodnie z tradycją, w jakże miłej i ciepłej atmosferze. Po ceremonii w kościele, cały orszak weselny udał się do domu Państwa Młodych i zasiedli do uroczystego obiadu. Było miło i wesoło, wręcz idealnie. Wszyscy dobrze się bawili, poza Sarą. Ją biedną nękały złe myśli, a przede wszystkim historia dziwnego odnalezienia się siostry – czuła wyraźnie, że coś wisi w powietrzu.


Rozdział VI

Noc poślubna, która nieuchronnie zbliżała się, miała być pierwszą nocą którą zakochani a teraz już małżonkowie, mieli spędzić razem. Sara wraz z mężem, trochę prędzej wymknęli się z weselnego przyjęcia niż pozostali goście, uznając iż dość naczekali się, a poza tym byli bardzo zmęczeni. Udali się do wspólnej już sypialni, gdzie czekało na nich szerokie i bardzo wygodne łoże, z równie piękną atłasową pościelą. Sara nieco skrępowana towarzystwem męża, postanowiła rozebrać się łazience. Jakież było jej zdziwienie, gdy otworzyła drzwi - w ogromnym marmurowym wnętrzu paliły się woskowe lampiony, a całe pomieszczenie przenikało cudownym zapachem, od precyzyjnie porozrzucanych kremowych płatków róż. Pod stylowym zaś oknem z pięknie upiętą firanką, stał ruchomy barek, na którym widniał różowy szampan, dwa kieliszki i patera z aromatycznymi truskawkami. Dziewczyna z wrażenia wręcz oniemiała i potrzebowała chwili, by dojść do siebie. Było tak uroczo i romantycznie, że postanowiła nie tracić już ani chwili. Pośpiesznie zaczęła się rozbierać i kiedy zdjęła już z siebie ostatnią część garderoby, poczuła nagle na plecach delikatny dotyk męża, że w rezultacie skrępowanie minęło. To właśnie tu w eleganckiej kabinie prysznicowej, po raz pierwszy kochali się - było tak, jak sobie wymarzyła. Szczęśliwa i spełniona, zapomniała nawet o nieszczęsnej siostrze, po której spodziewała się najgorszego. Była niedziela, siódma rano. Sara wtulona w ramiona męża odgarniała swoje blond włosy, po czym spojrzawszy na niego uśmiechnęła się i wyszeptała – kocham cię - Sebastian pocałował ją w policzek i również wypowiedział, te dwa magiczne słowa. Nie bardzo chciało im się wstać, ale czekało ich sporo obowiązków, związanych z tym dniem. Wstali więc równocześnie i ruszyli do łazienki. Wymyślili sobie, że poprawiny odbędą się w ogrodzie pod specjalnym zadaszeniem, w razie nagłego deszczu. Wszyscy goście zaangażowali się w to przedsięwzięcie i każdy pomagał w miarę swoich możliwości. Sara ze swoją teściową przygotowywały uroczyste śniadanie, zaś mąż z teściem, zajęli się sprawami organizacyjnymi. I wszystko było w zupełnej harmonii, gdyby nagle nie zakłóciła jej niespodziewana sprzeczka siostry, z pewnym miejscowym podrywaczem. Okazało się, że tym razem to nie on podrywał a jego podrywano, a szanowna siostrzyczka proponowała mu łóżko. Wszyscy zgromadzeni byli zbulwersowani widokiem młodej dziewczyny, która zachowywała się wręcz jak prostytutka. Ponieważ Sara zajęta była w kuchni śniadaniem, nie miała pojęcia co dzieje się na zewnątrz. Gdy ktoś doniósł jej o tym, zbladła ze wstydu i postanowiła rozprawić się z siostrą. Poprosiła aby natychmiast wróciła tam, skąd przywiózł ją Sebastian. Nie spodziewała się jednak, że to właśnie on - jej mąż, wstawi się za winowajczynią. Było to dla niej upokarzające, a ponadto nie spodziewała się takiego obrotu sprawy. Jej własny mąż obejmował siostrę i zaproponował, że odwiezie ją do domu. Sara poczuła ukłucie w sercu, ręce jej drżały, a słowa więzły w gardle - czuła, że zaraz zemdleje. Dostrzegła to jej teściowa, która przybiegła z domu słysząc krzyki, objęła dziewczynę i pomogła dojść do ławki. Poprosiła pierwszego z brzegu gościa, aby ten zadzwonił po karetkę. Widziała że z Sarą nie jest dobrze, a może nawet tragicznie. Po pięciu minutach przyjechało pogotowie, a lekarz stwierdził stan przedzawałowy. Sebastian obserwując wszystko z boku stał jak wryty i ani drgnął na wieść, że zabierają jego żonę do szpitala.

autor

Isia05

Napisany: 2014-11-16 Dodano: 2016-07-21 11:53:10

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie