Sergiusz Jesienin

Sergiusz Jesienin – Мне осталась одна забава

Mam już tylko jedną zabawę:
Palce w usta włożyć i świstać.
Cóż! Zdobyłem idiotyczną sławę,
Żem jest babiarz i skandalista.

Śmieszna strata. Ja wiele straciłem,
Lecz to wciąż mi powraca na myśl:
Wstydzę się, że w Boga wierzyłem,
Gorzko mi, że nie wierzę już dziś.

Ech, złociste i dalekie dale!
Co doczesne, to ze śmiercią gaśnie.
Po to świństwa moje i skandale
Bym spalając się, palił się jaśniej.

Dar poety – to pieścić i jątrzyć,
Śmierci pieczęć jest na jego duchu.
Tak bym chciał na tej ziemi połączyć
Białą różę z czarną ropuchą.

Bezlitośnie czas zniszczył i skruszył
Wizje moich lat gołych, wesołych...
Lecz, gdy diabły zalęgły się w duszy,
Znak, że kiedyś w niej były anioły.

Za ten cały wesoły zamęt
Proszę, aby w ostatniej mej chwili
Nim wyruszę w kraje nieznane
Ci, co wtedy będą ze mną żyli –

Żeby za to, że nie wierzę w łaskę,
By za grzechy nie obmyte łzami
Położyli mnie w ruskiej rubaszce
Abym umarł pod ikonami.

autor

jastrz

Napisany: 2019-06-05 Dodano: 2019-12-06 00:03:59

Ten wiersz przeczytano 966 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie