Siedem wcieleń

bardzo ładny z nutką tęsknoty i melancholii:-)
pozdrawiam Tereniu serdecznie:-)

Też mam kilka wcieleń;)
Bardzo ładny wiersz:)
Pozdrawiam:)

Ponoć siedem wcielań ma kot ;)
Jesienna melancholia pięknie przedstawiona.
"Spada niepowtarzalna nocy zasłona,
blask świtu pełznie po moim łóżku,
w zacisznym pokoiku jestem sama,
tęsknota drzemie w zakamarku duszy"
Teresko, ślę serdeczności :)
popraw na - wybieram tę* jedną

Bardzo emocjonalny wiersz. Pozdrawiam.

Bardzo tajemniczy wiersz. Ta tęsknota... jak i kota
siedem wcieleń. Pozdrawiam serdecznie:)

Tak to jest z miłością.

Tereniu ciekawa melancholijna refleksja. Pozdrawiam :)

Na dnie duszy ukryta fioletowa tęsknota, maluje jej
wnętrze.
Ciekawie ujęta melancholia aż muszę pomyśleć jaki
kolor ma moja ;)

Pozdrawiam serdecznie :)

Skoro kobiety maja koci charakter, bo lubią się
przytulać to pewnie też mają siedem wcieleń i dlatego
są nieodgadnione... Pozdrawiam Cię serdecznie Teresso
:)

Podoba mi się ten melancholijny wiersz, lubię taką
poezję.
Pozdrawiam Tesso :)

Emocjonalnie.
I za Krzychnem.
Pozdrawiam Tereniu :)

Witaj Tereniu:)

Jak ja bym chciał mieć siedem wcieleń:)
Byłbym za "tę" i "każe" w pierwszej:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Samotność z tęsknotą lubią iść pod rękę, wymownie o
tym piszesz, a kotka Maciusia z pewnością brakuje,
taki mruczuś to dobra pocieszanka, zawsze można sobie
nowego kocurka kupić, aby mruczał, aby go przytulić...

Serdeczności ślę Teresko:)

Pikny wiersz:)

uderza szczerością:)